Σαν μικρά παιδιά που τρέχουν σε μια αλάνα γεμάτη χαρά,
έτσι τρέχω και εγώ κάθε βράδυ στα όνειρα μου.
Μήπως τυχόν φτάσω τον γερασμένο χρόνο και καταφέρω
να σε αγγίξω για τελευταία φορά.
Μάταια όμως,ίσα που βλέπω από εδώ την μορφή σου,
κάπως δειλά με κοιτάει.
Έτσι νιώθω, χαμένος στον χρόνο χωρίς εσένα,
και οι ανάσες - χωρίς χρόνο - είναι μετρημένες.
Μετρημένες στα δάχτυλα ενός χεριού.
Νιώθω την τελευταία μου ανάσα όλο και πιο κοντά...
Μην φεύγεις,άσε με μια τελευταία φορά,
να ζήσω μέσα από τον δικό σου κόσμο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου