Αποσιωπώ.

Σφράγισα τον πόνο μου

με τα χείλη σου.

Έδεσα τη ζωή μου

πάνω στο δικό σου κορμί.

Συνδυάστηκαν απόλυτα.

Το ένα κορμί 

κομμάτι απ'το άλλο. 

Ο πόνος μου

να ταξιδεύει μέσα απ'τα μάτια σου.

Να γίνεται νερό και ήλιος,

αέρας και γαλήνη.

Να γίνεται

σιωπή και αναστεναγμός.

Όμως διακεκομμένη η ζωή, 

αν μια συλλαβή μόνο είναι η πράξη του έρωτα.

Τώρα σωπαίνω.

Μονάχα ακούω,

ακούω ανθρώπους να περνάνε.

Ψυχές γεμάτες πληγές 

με ανοξείδωτο εγωισμό φτιαγμένες.

Ψυχές αλήτικες να γδέρνουν 

τα κορμιά μας.

Τώρα το λέω,

πως έκλεισε ο έρωτας. 

Μονάχα ακούω,

ακούω από ότι ζήσαμε.

Πριν το όνειρο και μετά τη νύχτα,

τότε σε ακούω και αφωνία γεμίζω.

Με κατέχει πια η αδυναμία.

Σφράγισα 

την λέξη έρωτας.

Σφράγισα και το αγαπώ 

πάνω στους ανθρώπους

- να τους αφήνω να φεύγουν -

Έλυσα τα σχοινιά 

που ήταν δεμένα σε εσένα.

Αποσιωπώ.

Αποσιωπώ μόνο,
για να σφραγίσω τις λέξεις.

------------------------

Η πρώτη δημοσίευση έγινε στην ιστοσελίδα:

http://www.themachine.gr/el/