Από τον παράδεισο στην κόλαση.

Μια κόλαση κατοικεί μέσα μου
όταν σε κρατώ στα λόγια μου.

Ένας παράδεισος περισσεύει
όταν σε σέρνω στα χείλη μου.

Γκρεμίζονται όλα

όταν τα ακροδάχτυλα 

δεν βρίσκουν επαφή.

Η ιστορία αυτή με σβήνει

- απ'τον παράδεισο στην κόλαση.

Μα όταν σε βλέπω να πετάς

με την άκρη των ματιών μου,

σκέφτομαι πως για αστέρι

δεν χωράς σε αυτόν τον ουρανό.

Μην ξεχνάς 

- τα αστέρια φωτίζουν 

και ας έχουν καταλήξει.

Έτσι και τα κορμιά μας 

σαν καταλήξουν 

- στον χρόνο θα έχουνε αφεθεί

σαν άστρα φωτεινά.