Είμαστε σύννεφα

Είμαστε σύννεφα - σύννεφα μαύρα
που απλώνονται πάνω από τις ψυχές σας.

Είμαστε αέρας - αέρας που φοβάσαι
να αναπνεύσεις.

Είμαστε χώμα που πατάς.

Είμαστε ιδέες - ιδέες που υψώνονται
ώσπου να βρούνε άστρο και να καρφωθούν.

Είμαστε γυμνές καρδιές - ψυχές αγνές -
που χορεύουνε στη βροχή.

Είμαστε φλόγες που καλπάζουν
με τη δύναμη των λέξεων.

Είμαστε γράμματα και φράσεις των ποιητών.

Είμαστε πληγές - πληγές που ανοίξατε
και πληγές που τις κάναμε ευτυχία.

Είμαστε ανάσες μετρημένες.

Είμαστε δέντρα που ζωντάνεψαν ξανά.

Κύματα είμαστε και η γαλήνη είμαστε.

Είμαστε θυμός.

Είμαστε μνήμες και εφιάλτες.

Ήμασταν.

Ήμασταν παιδιά και τώρα μονάχα στάχτη.

Στάχτη από το παρελθόν και το μέλλον.

Ήμασταν λόγια ξεχειλωμένα
- λόγια ανείπωτα.

- τώρα σιωπή.

Ακούς βήματα από το παρελθόν -
το ακούς να περνάει μπροστά σου,
με ένα σούρσιμο της κακιάς μας μνήμης.

Μέλλον.

Εμείς το μέλλον

- θυμήσου.

Εμείς θα ονομάσουμε
τον πόνο αληθινό.

Είμαστε εμείς που θα γιορτάσουμε
- μια μέρα.

Εμείς ο φόβος σας,
εσείς ο θυμός μας.

- και εσύ άνθρωπε,μην δειλιάζεις
- βγάλε μαζί μου την φωνή σου στο στόμα.