Χρόνος

Ο χρόνος,

με γδέρνει με βία.

Στις υπάρχουσες πληγές,

βάζει βαθιά τις λέξεις

και τις ράβει με σιωπή.

Ο χρόνος παίρνει μορφή.

Την δικιά της μορφή,

το δικό της πρόσωπο,

τις δικές της σκιές.

Ο χρόνος φθείρει τις μνήμες.

Τα πρόσωπα μας

- σαν τα παλιά ρολόγια -

για μια στιγμή παγώνουν,

σαν να μαθαίνουν την αλήθεια.

Οι αναμνήσεις μου

νιώθω τώρα πως 

κρύβονται στους χτύπους ενός παλιού ρολογιού.

Αχ,ας έρθει ο χρόνος εκείνος,

με τις σκιές μας
 και με πρόσωπα παλιά να χορέψει,

και εμείς μπροστά του να σταθούμε.

Οι χτύποι τώρα δυναμώνουν,

πονάω,με γδέρνουν,ουρλιάζω.

- φθείρομαι.

Μα μονάχα τώρα,

μπορώ στα αληθινά να βλέπω.