Τα αθώα μάτια σου,
φανέρωναν θλίψη,
όμως με διαπέρασαν
και με έπνιξαν στο χάος.
Το βλέμμα σου,ατόφιο,
βρίσκεται ακόμα εδώ,
ανάμεσα σε όνειρα απρόσμενα
και σκέψεις ακατόρθωτες στον χρόνο.
Υπάγομαι
σε αυτά που δεν θυσιάστηκα
και τώρα κάτι μέσα μου πεθαίνει.
Τώρα ξέρω,πως στο τέλος,όλα αφήνουν
μια γραμμή απέραντης επιθυμίας νοερών ονείρων.
Το κορμί σου,
φανέρωνε αδυναμία,
όμως βρήκα τη δύναμη
και κράτησα στα χέρια μου
έναν έρωτα και δυο κόσμους.
Και τα χρόνια περνούν,
και οι κόσμοι αλλάζουν,
όμως οι άνθρωποι και οι πόθοι,
μένουνε ίδιοι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου