χωρίς τίτλο [2]

Είναι αλήθεια
πως βγήκες
μέσα απ'τις φωτιές.

Και όμως,
πάνω σου
ούτε ένα σημάδι.

Οι φλόγες
σάλευαν
στο κορμί σου
και θρηνούσαν
για κάποιο αβέβαιο
παρελθόν.

Μονάχα εσύ αγάπη μου
- ήξερες -
πως να κατακτάς
τα πάντα.

Ολοένα και χαμήλωναν
οι φωτιές μακριά μου.

Και όταν τις άγγιζα,
για να μάθω να κινούμαι
στον ίδιο ρυθμό με εσένα
- εκείνες άρπαζαν -
και έφταναν
στις λέξεις
που ποτέ δεν μοιραστήκαμε.

Είναι αλήθεια
πως πάλεψες
με τις φωτιές
- και νίκησες.

Όμως όταν
ξάπλωσες
στα χέρια μου,
  όλα είχαν αλλάξει.

Με την αφή μου,
διάβασα όλες τις πληγές σου
- μία μία -

Και τότε
ένα τεράστιο
"γιατί;"
είχε γραφτεί στις φλόγες.