Ήσουν εσύ

Ήσουν αλλιώτικη.

Ήσουν

εσύ

από πάντα.

Το βλέμμα

των ματιών σου

- μια ευαίσθητη

 παιδική καρδιά.

Ξέρω

πως την καρδιά σου

την γύρευαν οι νύχτες.

Ήσουν

αληθινή

από πάντα.

Έσκαβα

στην καρδιά σου

να βρω

και το δικό σου κενό

στο πορφυρό τότε σκοτάδι.

Ήσουν εσύ.

Ήσουν φόβος 

και όμως

ζητούσα

να καταλήξω

 μαζί σου

γιατί ήσουν

ολόκληρη εσύ.

Μια νύχτα

έμπλεξες

τα κορμιά μας

ποτέ να μην λυθούν.

Θυμάμαι το χαμόγελο σου

κάθε φορά

που έρχεται εκείνη η

κρίσιμη ώρα.

Η ώρα

που

ψάχνω για τα μάτια σου

μέσα στο απόλυτο σκοτάδι.

Και έκανα για εσένα

το μεγαλύτερο ταξίδι

- όμως τα μάτια σου

βρισκόντουσαν πάντοτε εδώ -

μέσα σε εκείνον τον καθρέφτη

και στις θλιμμένες ματιές,

στους ήχους απ'τα φρένα των τρένων

και στις ανοιξιάτικες πασχαλιές

που στόλιζαν

την παιδική μου αυλή.

Και πήρα τα μάτια σου

και τα άφησα σε ένα δέντρο

που οι μνήμες

έπεφταν απαλά στο 

φρέσκο - βρεγμένο 

χώμα.

Έγινα λάσπη

όμως

το έκανα

γιατί ξέρω

πως έτσι θα ανθίσουν

ξανά τα μάτια σου.

Ήσουν εσύ

αληθινή

και εγώ

ένα κομμάτι μικρό

μπροστά στο άπειρο.

Δεν είναι για σήμερα,

δεν είναι για μια εποχή

- είναι που για πάντα

θα μετρώ την θλίψη μου

με τα μάτια σου.