Η ακρόαση

Μια ακρόαση μονάχα,
αν γύρναγα σε εκείνη.

Μια ακρόαση 

μονάχα για τα ανείπωτα.

Εγώ και αυτή στο μηδέν.

Σαν περαστικό να αντικρίζουμε

 το κορμί που αφοσιωνόμασταν.

Να ακούσω στην σιωπή της ακρόασης,
μόνο την καρδιά της.

Το βλέμμα της να με χτυπάει,
να με σέρνει αλύπητα.

Στο τέλος κάθε λέξης,

εγώ να ακολουθώ.

Μια ακρόαση,
να βρω εκεί τον εαυτό μου
- κρυφά να σε κοιτά -

Να δω δειλά τα λόγια να κυλάνε,
τώρα που το παρελθόν στέκεται.

Μονάχα να σου έλεγα,
πως ο εαυτός μου σου ανήκει.

Το κοινό της ακρόασης:
το κορμί και ο πόθος.

Και τα δυο να φωνάζουν
και οι δυο μας να πονάμε.

Εγώ και εσύ στο τότε.

Αποχωρώ φοβισμένος
- πάλι δειλό το κορμί -

Πάλι θα σε πλάσσω
απ'τα κομμάτια του ζήσαμε.

Πάλι

 έλαβε τέλος ο μονόλογος.