Στο πρόσωπο της




Σφίγγοντας την καρδιά
 και τα χείλη.

Μονάχα έτσι μπορώ 
να απευθυνθώ στον έρωτα. 

Στο πρόσωπο της να μακραίνω
πράξεις όπως αυτή της αιωνιότητας.

Γιατί η αιωνιότητα θα άφηνε πάνω μας,
θα άφηνε ένα δικό της σημάδι.

Εμείς για πάντα στο δικό μας χρόνο,
στον δικό μας τόπο γεννημένοι.

Στο πρόσωπο της να μικραίνω τον πόνο,
να αυξάνω πράξεις όπως αυτή της αγάπης.

Μονάχα τότε μπορώ να μιλώ για έρωτα.

Σφίγγοντας στην παλάμη τις αναμνήσεις,
περιορίζοντας την ανάσα στο όνομα σου.

Εσύ η ανάσα,
εγώ ο χτύπος της.

Αυτός ο χτύπος,
πότε σταματά,πότε σε θυμάται.

Πότε 
δίχως τέλος με χτυπά.

Όταν σε θυμάται
τότε σφίγγω γερά τα σχοινιά,
τα σχοινιά της καρδιάς και της ανάσας.

Σφιχτά ώσπου τα χέρια να ματώσουν.

Αυτή η καρδιά,σε αυτή την ζωή,
είναι δεμένη στην δικιά σου ανάσα.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου