Στα ίδια

Ίδιες οι μοναξιές κάθε φορά 

- οι ανυπεράσπιστοι να μάχονται.

Το κορμί στον χρόνο δείλιασε πια

- πως να λυθεί μπροστά στον πόνο ;

Δουλεύει με ψέμα 

για να επιβιώσει.

Στο δρόμο για την αλήθεια

- έφυγαν τόσα που κρατούσα -

Το βλέμμα σου όμως έμεινε εδώ, 

να με κρατά αλυσοδεμένο με τα αν και τα γιατί 

- ανύποπτα πια -

Πολλά σώματα αλλάξανε από τότε,

όλα όμοια μεταξύ τους

-  μα τόσο μακριά απ'το δικό σου.

Οι ανυπεράσπιστοι να λυγίζουν

όλο ένα και πιο πολύ.

Εγώ να μετρώ κάθε μοναξιά.

Να χάνομαι

 μακριά απ'την δικιά σου.

Μακριά θα περιμένω

- στο δρόμο των ανείπωτων. 

Ως τότε στους δρόμους και στις νύχτες,

θα σε πλάθω με τις μοναξιές μου