Ακριβή εποχή.




Είναι ακριβή εποχή
για να κυκλοφορείς μόνος.

Είναι φθηνές οι νύχτες
για να μην μοιράζονται.

Στα ισόγεια δεν μιλάνε πια,
ούτε στις άσχημες πολυκατοικίες.

Τους φίμωσε η πολυτέλεια.

Πολυώροφα κτίρια στέκονται
και καθρεφτίζουν τους κυρίους 
με τα μαύρα κουστούμια.

Κέντρα γεμάτα αρώματα
που οι κυρίες της νύχτας βάζουν
για να μην μυρίζουν θάνατο.

Είναι ακριβή εποχή
για να υπάρχεις.

Από ψυχή τίποτα,
είναι σκοτωμένοι.

Σκοτωμένοι όσοι
πρόδωσαν τη ζωή που τους δόθηκε.

Όσοι είδαν και δεν μίλησαν.

Σκοτωμένοι όσοι 
στέκονται στον πόλεμο 
- τόσα κορμιά -
υπερασπίζονται μια ψυχή
που έχει ήδη πεθάνει.

Είναι οι αυτοκτονημένοι, 
αυτοί που δεν υπάρχουν.

Που βλέπουνε τον θάνατο
και τον υψώνουν με σημαίες.

Οι αυτοκτονημένοι
στην τηλεόραση με ζώνες ψέματος.

Ζώνες πρωινές και μεσημεριανές στο μαύρο κουτί,
θα έρθει μια μέρα η ζώνη που θα δέσουν στον λαιμό τους.

Αυτοκτονημένοι για λίγη πολυτέλεια.

Όλα αυτά ενώ
θα μπουν στο ίδιο χώμα.

Μα εμείς οι ζωντανοί μονάχα τραγουδάμε,
τραγουδάμε ποιήματα που μιλούνε για τις φλόγες.

Τις φλόγες - που μια μέρα -
θα λάμψουν στους δρόμους.

Είναι φθηνοί λοιπόν,
είναι φθηνοί για να υπάρχουν.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου