Οι φωτιές στο ταβάνι με καίνε.
Από τα χείλη σου,
περιμένω να βρέξει.
Από το σώμα σου,
πεφταστέρια κοιτώ.
Ο ουρανός τώρα με παρασέρνει,
στο δικό σου σκοτάδι.
Τα κύματα στο πάτωμα με πνίγουν
- και είναι δύσκολα τα νερά αυτά.
Δεν ανασαίνω.
Το σώμα μου μόνο αποτύπωσε,
πως να χορεύει με το δικό σου.
Πνίγηκα
- και δεν μετανιώνω τον θάνατο.
- και δεν μετανιώνω τον θάνατο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου