Άλλο κοιτάς,άλλο βλέπεις.

Με ποια μάτια βλέπεις γύρω σου;

Με αυτά που απαρνήθηκαν την αλήθεια η

αυτά που δάκρυσαν βλέποντας την;

Με ποια χέρια μου δίνεις ένα κομμάτι ψωμί; 

Με αυτά που έσκαψαν για να θάψουν νεκρούς

η με εκείνα που σκότωσαν ανθρώπους;

Και άραγε με ποιο σώμα τώρα κάνεις έρωτα;

Με εκείνο που δόθηκε στην τελειότητα 

η με ένα σώμα φθαρμένο στον χρόνο;

Στην αλήθεια του κόσμου

να στέκεσαι γυμνός.

Μιλάς
με άθικτα χέρια
για μάχες που έδωσες.

Θυμάμαι την φωνή μου

που χανόταν στο πλήθος

για έναν κόσμο που θα γινόταν ένα κύμα.

Θυμάμαι ποιήματα
γραμμένα στους τοίχους
και συνθήματα που είχαμε
εμπρός και στην καρδιά μας.

Ξέρω, 

πως ένα ξημέρωμα

κάτι θα βρει την πραγματικότητα 

όρθια και περήφανη.

Τότε ο κόσμος εκείνος

θα υπάρξει. 

Γιατί δεν αρκεί

να πεθαίνεις για τον καλύτερο κόσμο
- αλλά να πεθαίνεις περήφανος απ'τις πληγές.