Τώρα που οι πληγές μου ελευθερώθηκαν
- μονάχα τώρα -
έμαθα να ξεχωρίζω στο πλήθος
το κελάηδημα από την κραυγή.
Τώρα που έραψε το κορμί μου
και την τελευταία αλήθεια με την δυστυχία
- μονάχα έτσι -
βρήκα τρόπο να σταθώ απέναντι της.
Με έναν αέρα δυνατό,
με μια ανάμνηση φτερωτή,
κάποτε θα σηκωθούμε
και θα αγγίξουμε τον χρόνο που έπλευσε στα όνειρα μας.
Τότε,
ό,τι μας στοίχισε σε αυτό τον ουρανό,
θα γίνει αέρας από όνειρο παλιό
και θα περάσει στο παράθυρο εκείνων των ψυχών
- μονάχα εκείνων -
που γέννησαν την φλόγα μέσα από το βρεγμένο χώμα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου