Υποψιάζομαι
πως τώρα
όλα έχουν τελειώσει.
Υποψιάζομαι
πως
πλέον τα μάτια
σου αφήνουν
μια γραμμή παρελθόντος
- όπως αφήνουν
τα αμάξια σε έναν δρόμο
νυχτερινό και πατάνε
με δύναμη,δίχως όρια,
την άσφαλτο.
Μέσα μου
κάτι κλαίει
και σπαράζει
σαν μια θλιμμένη παιδική ματιά.
Τώρα που
η άνοιξη
βρήκε επιτέλους
παράθυρο να μπει
- τώρα
εγώ το κλείνω.
Υποψιάζομαι
ότι μόνος
θα συνεχίσω
και η ερημιά
θα γίνει
η καλύτερη μου φίλη.
Ο ουρανός
γίνεται μωβ
και κάτι
λευκές απόψεις
αστράφτουν
στο μακριά.
γίνεται μωβ
και κάτι
λευκές απόψεις
αστράφτουν
στο μακριά.
Οι
πρώτες ψιχάλες
εμφανίστηκαν.
Άλλη μια νύχτα
- που όπως το χώμα
υποψιάζεται την καταιγίδα
απ'τις πρώτες στάλες της βροχής -
έτσι και εγώ,υποψιάζομαι και
περιμένω την δίκη σου καταιγίδα,
περιμένω την δίκη σου καταιγίδα,
- μα το μόνο που φαίνεται είναι
η βεβαίωση,
η βεβαίωση,
κάτι μαύρα σύννεφα,
και μιαν αλήθεια
- πιο αληθινή από ποτέ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου