3#

Θα ήθελα

ξανά

να ερωτευτώ

το σχήμα σου

από την αρχή

- όπως τότε -

και ύστερα

ξαπλωμένοι στο κρεβάτι

να γίνουμε νέοι,

να γίνουμε γέροι,

να γίνουμε

αυτή η ασάλευτη

μουσική που

χτυπιέται μέσα μας.

Θα ήθελα

ξανά

να αγαπήσω

το πρόσωπο σου

με όλα του τα λάθη

- και με εκείνο

το χαμόγελο

κάτω

απ'τα σκεπάσματα

του δέρματος μας

να με κάνεις

να νιώσω

πως γδέρνω

περήφανα

όλα τα κύματα

των χαμένων μου ονείρων.

Από την αρχή

θα ήθελα

να γνώριζα

ξανά

το φως

της καρδιάς σου

και μετά

να έμπαινα

στο μπουρδέλο σου

και να έχανα

για άλλη μια φορά

την ψυχή μου.

Θυμάμαι

- μα είναι τόσο δύσκολο

το τώρα

όταν δεν έχεις πια τίποτα. 

Θα ήθελα

να γλιστρήσω

στο κορμί σου

- όπως τότε -

σαν την πρώτη φορά

και μαζί

πάνω στην μέθη μας

να ανοίξουμε

όλες τις κλειδωμένες

λέξεις που υπήρξαν.

Από την

αρχή έως το τέλος

- από 

τα μάτια σου

στην κόλαση -

αρκεί να

έγνεφα ξανά

το γεμάτο αγνότητα

κορμί σου -

πριν βυθιστούμε

σε ένα όνειρο

που κάθε νύχτα

μας αργοσκοτώνει.

Σαν άγνωστοι

ξανά

πάνω στο κρεβάτι

να γδύσουμε

όλες τις ψυχές

που μας πουλήσανε.
 

- άκου την καρδιά μου

πως χτυπά
- έχασε τα πάντα -

μα είναι έτοιμη να καταρρεύσει

από το βάρος της.

Ξέρω

- είναι αδύνατον.

Μόνο

στην ποίηση

- εκεί

είναι όλα δυνατά -

εκεί σε φέρνω

ξανά

μπροστά μου.

Σαν ένα

μοιραίο ατύχημα

θα ήθελα

να καταλήξει

η καρδιά μου

πάνω στην ανάσα σου

και στα λευκά σου χέρια

- και μετά

να μην θυμάμαι τίποτα -

ούτε ποιος είμαι,

ούτε τι έχασα,

ούτε και εκείνη

την σημαδεμένη καρδιά μου

- και μόνο

να έρθω

για να γνωριστούμε

ξανά

σε εκείνη την στιγμή

που άπλωσες τα χέρια σου

και κράτησες

- άγνωστο πως -
για πάντα

την κόλαση μου.