Το Άλφα είναι μόνο η αρχή

Εγώ η αγάπη,
πατάω πάνω σε τσακισμένα κορμιά
και μιλώ σε τσαλακωμένες ψυχές.

Βαδίζω πάνω στις μνήμες

- περιπλανώμενος -
και φέρνω το όνομα σου
στην υπογραφή.

Σέρνω αδιάκοπα,
την επιθυμία σου για έρωτα

και εσύ εισπράττεις μονάχα λύπη.

Μιλάω 

στις πιο κρύες καρδιές.

Στους διεφθαρμένους ανθρώπους.

Κάποιοι απαρνιούνται 

- τάχα πως ξέρουν -

Όμως το Άλφα
είναι μόνο η αρχή.

Η φλόγα μου,
βγήκε απ'τις σπίθες που άναψες εσύ.

Εγώ στο αίμα σου κυλώ,

με μια πνοή ως την καρδιά.

Με ένα φύσημα
να φύγει τούτη η σκόνη,
τότε άνθρωπε θα δεις.

Τότε θα δεις πως και εσύ,
είσαι η αρχή του ελάχιστου.

Εγώ η Αγάπη
και εσύ ο άνθρωπος.

Πόσο μάταιο να είναι

 μακρυά το ένα απ'το άλλο.

Πόσο άδικο να μην πονέσεις,
να μην καείς στην καταιγίδα.

Και δεν καείς στις φλόγες,
θα σου είναι άγνωστη η αγάπη.

Και αν είναι άγνωστη, 
τότε μην τολμήσεις να πεις "για πάντα".