Στέκεσαι γυμνή
μπροστά στο παράθυρο για τελευταία φορά.
Ζωγραφίζεις επάνω σε αυτό
καθώς η ανάσα σου το θολώνει.
Κοιτάς την άσχημη πόλη
καθώς εγώ απομνημονεύω το κορμί σου.
Γράφω μέσα μου ποιήματα ορφανά
που έχασαν την μητέρα τους.
- εσένα.
Τώρα με κοίταξες
και εγώ αμήχανα άρχισα να ντύνομαι.
Έβαλες κάτι πρόχειρο επάνω σου.
Έσυρες την ψυχή μου ως την πόρτα.
Φοβήθηκα σαν παιδί.
Κοιτώ
τα μάτια σου για τελευταία φορά.
Πάντα θα θυμάμαι αυτά τα μάτια.
Ας θυμάσαι και εσύ
πως υπάρχει ένας άνθρωπος πάντοτε εδώ
να ρίξεις το κουρασμένο σου κορμί.
Στέκεσαι γυμνή σαν άγγελος
- και εγώ σου γράφω ποιήματα
να έχεις μαζί σου στο υπερπέραν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου