Βυθίζομαι στην άγρια θάλασσα
γιατί εκεί γεννήθηκα.
Εκεί θα υπάρχω ως το τέλος.
Στα σκοτεινά νερά βρίσκονται
τα άσχημα που θέλει θάρρος να κολυμπήσεις.
Στα γαλανά όμως νερά της
υπάρχουν όσα ποθήσαμε.
Εκεί οι έρωτες σαν όμορφα δελφίνια
δείχνουν το κορμί τους πάνω από την θάλασσα
και μαγεύουν τις αισθήσεις.
Οι άνθρωποι μας,
ψιθυρίζουν στην θάλασσα
να φέρει κύματα από άλλους κόσμους.
Όσα χάσαμε
- κάθε τόσο -
βγαίνουν στην επιφάνεια και αστράφτουν.
Αστράφτουν και εμείς οι ναυαγοί
χαιρετάμε δειλά.
Μέχρι που μια μέρα θα έρθει ένα κύμα
γεμάτο θυμό και επιθυμίες.
Ένα κύμα που η σιωπή του
θα είναι σαν καμία άλλη.
Θα μας φέρει κοντά τους
και εμείς
θα τους πούμε στην γλώσσα της θάλασσας
για τα χαμένα μας όνειρα.
Μέχρι την επόμενη θάλασσα,
σε χαιρετώ,
αγαπημένη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου