Aπροσπέλαστη

Πριν γεννηθώ
μέσα από τα λόγια.

Πριν υπάρξουν
οι πιο άγριοι χειμώνες.

Πριν ξεκινήσουν
τα μεγαλύτερα ταξίδια των τρένων
-  εγώ,σε είχα ονειρευτεί.

Μέσα στον ήχο της βροχής,
είχα ακούσει την καρδιά σου.

Μέσα στο πλήθος των άστρων,
είχα διακρίνει τη ματιά σου.

Εκεί,στα μάτια σου,
μια απροσπέλαστη επανάσταση.

Μοιραστήκαμε ζωές,
κόψαμε τις καρδιές μας στη μέση
και τις ταΐσαμε στο χρόνο για να μην πάψει.

Και οι γραμμές του σώματος σου,
ήταν το πεντάγραμμο μιας μουσικής
που όλο έκλαιγε.

Ένα καταφύγιο για εμάς τους κυνηγημένους.

Εκείνη τη νύχτα,σε ονειρεύτηκα.

Και ας ήξερα,
πως ήσουν ένα ποίημα,
που δεν θα τελείωνα ποτέ.