Αγέρας

Ο αγέρας,

έμπαινε κραυγάζοντας

μέσα απ'το μισόκλειστο παράθυρο του δωματίου.

Σάρωνε με λεπτομέρεια

την κουρτίνα,τις σελίδες παλιών βιβλίων,

την στάχτη των τσιγάρων,το γερασμένο μου δέρμα.

Και έπειτα,

τρύπωνε μέσα στην ψυχή μου,

φέρνοντας μαζί του στιγμές με ανθρώπους

που τώρα πια έχουν φύγει.

- είτε για άλλους τόπους,

είτε απ'τη ζωή μου.

Κάπου εκεί,

είδα για λίγο ξανά

το χαμόγελο της μητέρας μου,

- όπως εκείνα τα πρωινά

στον κήπο,πλάι στην άνοιξη.

Ύστερα ο αέρας δυνάμωσε και

μου ψιθύρισε το όνομα ενός μεγάλου έρωτα,

που αν και χρόνια παρμένος στον χρόνο,

θα βρίσκεται πάντα μαζί μου,εδώ.

Η σιωπή,

κόντρα στον άνεμο.

Από μακριά τώρα,

ένα χελιδόνι,

τραγουδάει τον πόνο μου.

- και με φτερά μισοσπασμένα,

μου κάνει ένα νεύμα

- σαν να ξέρει -

πως το περίμενα καιρό.