Εγώ απλά ονειρεύτηκα

Κορμιά αταξίδευτα

και πληγές με φλόγες

που δεν έσβησαν ποτέ.

Αυτή ήταν όλη μου η ζωή.

Ένα μεγάλο γιατί

πάντα να στέκεται

στο τέλος μιας πελώριας νύχτας.

Τα περασμένα,

κρύφτηκαν στις πιο αθώες καρδιές

για να αντέξουν.

Τα καινούργια,

δεν ήρθαν ποτέ

παρά μόνο με δάκρυα επιθυμίας.

Εύκολοι θάνατοι,παλιοί φίλοι,

έρωτες που θυσιάστηκαν

στο βωμό του εγωισμού.

Όλα τώρα αφημένα στην άκρη,

μαζί με παλιά ποιήματα και φωτογραφίες δακρυσμένες,

έτοιμα για τον αποχαιρετισμό.

Θυμάμαι,πριν βγει ο ήλιος,

εγώ πάντα να κρεμιέμαι απ'το φεγγάρι,

για να αγγίξω εκείνη.

Πάντα να δίνομαι

στα πιο μεγάλα ξεσπάσματα,

όπως τα σύννεφα

σε αυτήν εδώ τη βροχή.

Το κορμί της,

το πρώτο φως της άνοιξης.

"Σ'αγαπώ",

ψιθύριζες δειλά.

Και όταν ρωτούσες

τι σημαίνεις για εμένα,

εγώ σου έδειχνα 

τον ήλιο.

Ίσως τα ιδανικά ταξίδια

να βρίσκονται,λίγο πριν,λίγο μετά,

απ'τις επόμενες θάλασσες.

Και οι φλόγες

στις πληγές,

ίσως να μας οδηγούν

σε εκείνες.

Κάποτε αγάπη μου,

θα μας βρουν νεκρούς,

μα αγκαλιασμένους,

μέσα στο ίδιο,

απέραντο όνειρο.