Κοιταζόντουσαν
και
οι θυσίες
πέφτανε στο πάτωμα
μαζί με τα αίματα
απ'τις πληγές
και σχηματιζόντουσαν
κάτι λίμνες για
να κολυμπάνε μέσα
τα όνειρα τους.
Το
ήξεραν
απ'το πρώτο τους άγγιγμα
πως
θα τελειώσουν
όλα όπως άρχισαν.
Στην
αγάπη
τα λόγια
περισσεύουν
γιατί όταν οι εραστές
κοιτιούνται
έχουν ήδη
κατασπαράξει ο ένας τον άλλον.
Και
ενώ γνώριζαν
το τέλος
- γέλαγαν
και έκοβαν
λουλούδια από κήπους
και ερωτεύθηκαν
τα σώματα τους
και τις αυθόρμητες
κινήσεις
όπως αυτή
η κίνηση
που έκανε
εκείνη
και έφερνε τα μαλλιά της
πίσω απ'τους
ήχους του αυτιού της
για να δω εγώ το πρόσωπο της.
Το πρωί
τους ξύπναγε
ένα βαλς
από ένα ακορντεόν
και εκείνοι
χόρευαν
στο κρεβάτι
για
όλα τα πρωινά
που δεν θα ζήσουν.
Κοιταζόντουσαν
και χάρισαν
την καρδιά τους
ενώ
είχαν διαβάσει
πως
κάποια στιγμή
οι δρόμοι τους θα χωρίσουν.
Αυτή
είναι η αγάπη.
Έτοιμη
να κουβαλήσει
αμαρτίες
και να
χάσει την ψυχή της
άμα χρειαστεί
- στο δρόμο
που κανείς
διαβαίνει
για να κάνει
καλύτερο
τον άνθρωπο μέσα σου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου