χαθήκαμε



Εκείνη
κάπνιζε
μέσα στο σκοτάδι
ένα σβησμένο τσιγάρο,
ποδοπατημένο
από χίλια όνειρα
- και η ειρωνεία
ήταν πως
εγώ την αγαπούσα
αλλά η 
 καρδιά μου ήταν κενή
και άχρηστη
σαν τις στάχτες
απ'το τσιγάρο της.

Βρεθήκαμε
κρυφά
από όλες 
τις ενοχές
και τις
μάταιες
υποσχέσεις.

Συναντηθήκαμε
πέρα
από όλα
τα άστρα
που
ένα - ένα
έσβηναν
και 
μας οδηγούσαν
σε επιπλήξεις
γιατί
εμείς
δεν χρειαζόμασταν
κανένα άστρο.

Ανταμώσαμε 
πιο πέρα
απ'τους
τερματικούς
σταθμούς
των τρένων
και ακόμα
πιο μακριά
απ'τα δειλινά
που αγγίζουμε 
με τα μάτια μας.

Και ναι,
παρηγορηθήκαμε 
σε δύσκολα κορμιά
όμως ήταν
γιατί χαθήκαμε
μια νύχτα
σε κάτι μεγαλύτερο
απ'το σ'αγαπώ.

Μα τώρα,
φοβισμένη
πας
και χάνεσαι
μέσα
στους καπνούς
και στις γωνίες,
και παρατηρώ
πόσο
όμορφα
πατάς πάνω
στις δικές μου στάχτες.

Ήταν
νύχτα
μα το πάτωμα
έκαιγε
απ'τις καύτρες 
και τότε
εμείς
απλά πετάξαμε
- γιατί
χρειάστηκε -
έτσι και εγώ,
για αυτό σε αγάπησα,
- ολομόναχος -
γιατί
χρειάστηκα
εσένα
για να
μην πατήσω
γυμνός
στην κόλαση.


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου