1



Γερνάω,
διαρκώς
γερνάω
και τις νύχτες
κάποιος
μου μιλάει 
για έναν θάνατο
λυτρωτικό
ζεστό σαν ένα φως
ή σαν μια μουσική
που μας αγκαλιάζει
και εμείς κλαίμε
στο κορμί της.

Τις νύχτες
προβάλλονται
μπροστά μου
πρόσωπα
που έσβησαν
για πάντα
και τώρα
τα ονειρεύομαι
μόνο
μέσα απ'το σκοτάδι
σαν μια τελευταία ελπίδα
σαν ένα τελευταίο φιλί
πριν φύγουμε.

Αν λίγο
ξέρατε
πως πνίγομαι
μέσα
στον εαυτό μου.

Αν
λίγο
νιώθατε
τις ανάσες μου
που τρέμουν
πάνω στο κορμί σας.

Πεθαίνω,
διαρκώς
πεθαίνω
άλλοτε
για κάτι που έζησα
και άλλοτε
για κάτι
που
ξέρω
πως δεν θα ζήσω ποτέ.

Κάθε νύχτα
πνίγομαι
στα σεντόνια μου
και αρρωσταίνω
περιμένοντας
ένα από αυτά τα αστέρια
να πέσει
στον
κήπο της αυλής μου.

Κάθε νύχτα
σε περιμένω
μέσα στο απόλυτο
σκοτάδι
και ψάχνω
να πιαστώ
από κάπου
για να μην
χαθώ για πάντα
σε αυτό
το ανελέητο
σκοτάδι.

Μα εγώ
θα κοιτώ
για πάντα
τον ουρανό
και ας
απλώνει
στο δωμάτιο
το τέλος.

Θα κοιτώ
μέχρι
να με αφήσει
 η τελευταία μου ανάσα
-
μέχρι
να φωτιστεί
μια άλλη ζωή
απ'τα βεγγαλικά σου
και τότε
θα είναι
γιορτή
και το
φινάλε
θα έρθει
να μας πνίξει
σαν ένα όνειρο
ήσυχα
στον ύπνο μας.


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου