όταν

Όταν αδειάζει αυτός

ο κόσμος

και το πλήθος σταματά

να ουρλιάζει,

 τότε,τους βλέπω

όλους να χορεύουν μέσα

σε μια κλασσική μουσική

και στα χέρια τους κρατούν

μια γαλήνη που τους

κόβει την ανάσα,

σαν ένα άρωμα

που νοσταλγείς

γιατί

κάποτε σε κρατούσε

ζωντανό.

Όταν

αδειάζει

αυτή η πόλη

και κυκλοφορώ

χωρίς ψυχή

ανάμεσα

σε νεκρούς

συνεπιβάτες,

μοιράζομαι

σκόρπια βλέμματα

και τότε ξαφνικά

γεμίζω με

κάτι τρομαχτικά

γνώριμο.

Όταν

το κόκκινο ποτήρι

αδειάζει

τότε

στο μυαλό μου

κάτι λέξεις

ξενυχτάνε

και με

καταριούνται.

Ζω

σε ένα σκοτάδι

που

το ξημερώνουν

μόνο τα μάτια σου.

Ζω

σε μια θλίψη

που την

εξημερώνει

μόνον η ποίηση.

Όταν

σε είδα

γυμνή

λουσμένη

από ηλιοβασιλέματα

που δεν θα

υπάρξουν ποτέ

- ήταν

σαν ένα θαύμα

γιατί

μίλησα

ενώ ήμουν χρόνια

αμίλητος 

- σαν να

κυοφορούσες

πάντοτε μέσα σου

ολόκληρο εμένα.

Τώρα πια έμαθα

πως να μιλάω,

πως να αγγίζω.

Όταν

τα χρόνια

περάσουν

δεν θα είμαστε

μια ασήμαντη λεπτομέρεια,

ούτε ένα ποίημα

στον χρόνο ξεχασμένο

- θα είμαστε

εμείς

οι ίδιοι,

απαράλλαχτοι,

μόνο που

τότε

θα μας έχει σκεπάσει

μια ανεξάντλητη ομορφιά

και όλοι

θα τραγουδάνε για όλους

και θα θυσιάζονται

για το κάθε τι

που συγκινεί.

- και όπως

θα κρατάμε στα χέρια μας

τον κόσμο

θα νιώσουμε

εκείνο το στοργικό χάδι της μητέρας

και θα ζήσουμε

ξανά

πιο φλογεροί

πιο δυνατοί

σαν εραστές

σαν ήρωες

σαν εμείς

οι ίδιοι

και απαράλλαχτοι.