Μια λέξη
που δεν πρόλαβε
η καρδιά μας
ήταν αρκετή
για να καλύψει
όλες τις άλλες.
Λέξεις
ατόφιες
από βροχή
με συλλαβές
αισχρές,
άσχημες.
Το ταξίδι
αυτό
που πάντα ονειρευόμασταν
έμεινε
στο δάχτυλο μας
σαν ουλή ραμμένη
με ψέμα
για να λέμε
τάχα μου πως
τα πιο ωραία
ταξίδια έγιναν
μέσα απ'τις πληγές.
Τώρα με αυτά
τα δάχτυλα
δείχνουμε
στους μελλοθάνατους
τον δρόμο
προς την αβεβαιότητα.
Οι παλάμες μου
εξιστορούν
ένα κενό
μα
στο κορμί σου
βαθαίνουν
και
προσπαθούν
να χωρέσουν
ολόκληρο τον κόσμο.
Στο μυαλό μου
τρέχουν
εικόνες.
Εικόνες
χωρίς χρώμα
χωρίς πρωταγωνιστές
χωρίς ήρωες.
Εικόνες
θολές
από ζωές
πιο όμορφες
που γράφτηκαν
όταν υπνοβατούσα
στην πραγματικότητα.
Τα χέρια μου
πάνω στα μαλλιά σου
προσπαθούν
να ομορφύνουν τον κόσμο.
Η ανάσα μου
σαν μια απόπειρα
αυτοκτονίας
χτυπάει πάνω
στον λαιμό σου
και μετά
γυρνάει μέσα μου
μετανιωμένη
σαν μια βαθιά
πληγή στο κορμί μας
όπου έβαλαν μέσα
τα χέρια τους
χιλιάδες
νεκροί
- νεκροί
από σκέψεις.
Γυμνοί
μέσα
σε ένα
δωμάτιο ιδρωμένο
καλύπτουμε
και την τελευταία
σκέψη μας.
Ονειρεύομαι
μέσα
στην σκέψη
την δικιά σου.
Στην δική μου
έχω πεθάνει από καιρό.
Υπάρχει
κάτι
που δεν προλάβαμε
και όμως
μας προσμένει
για όταν
θα πρέπει.
Υπάρχουν
τόσα
που σπατάλησα.
Ο κόσμος
χωρίς
εσένα
νιώθω πως σβήνει.
Καμία
λέξη δεν
σου μοιάζει.
Οι ήχοι
από στόμα
σε στόμα
στρεβλώνουν
την αλήθεια.
Μέσα
στα χέρια
μου
που σε αγγίζουν
κουβαλάω
όλη
την
ωμότητα
της κόλασης.
Και τώρα
σβήνω
σαν μια εικόνα
τελευταία
μακρινή
ή σαν κάποιον ήχο
νοσταλγικό
που ακούς τα βράδια.
Και ας χάθηκα
τώρα
ονειρεύομαι
κάτι καλύτερο
και ας σκεπάζομαι
για αυτά που δεν πρόλαβα
- ας σκεπάζομαι
απ'το τέλος
υπάρχει κάτι
βαθύτερο
από εσένα
που πάντα
μέσα μου
λάμπει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου