123123123

Υπάρχουν

άνθρωποι

που βλέπουν

μα είναι τυφλοί

και έτσι

ποτέ δεν είδαν

το διάφανο σκοτάδι μέσα σου.

Υπάρχουν

άνθρωποι

που ακούνε

μα είναι κουφοί

και έτσι

ποτέ δεν άκουσαν

τις νύχτες

τους τρομαγμένους λυγμούς σου.

Υπάρχουν

και εκείνοι

που σε ακούμπησαν

μα ποτέ

δεν σε άγγιξαν

και άφησαν

το κορμί σου

μαρμαρωμένο

σε μια απέραντη λύπη.

Μα μέσα μου

υπάρχει

κάτι ασυγχώρητο.

Μέσα μου

υπάρχει ένα παιδί

- όμοιο σαν έμενα -

που αν και νεκρό

με οδηγεί

πάντα

προς το πιο

 αναπάντεχο όνειρο.

Σε αυτή τη ζωή

χρεώθηκα

μια γέννηση

και έναν θάνατο μαζί.

Και από τα λάθη μου

ζούσα χρόνια

χωρίς τρόμο

- γιατί πάντα

μέσα απ'τις πληγές μου

ανακάλυπτα

την τεράστια δύναμη

που έχει ο εαυτός

ή αυτό

το πάθος του ανθρώπου

να θέλει να φλέγεται.

Ώσπου κατέρρευσα.

Έζησα 

χρόνια

ακάλυπτος

στην κόλαση

δίχως έναν εαυτό

για στέγη.

Και

ύστερα,

εσύ

άκουσες

και τον πιο μικρό ψίθυρο μου.

Άγγιξες

με δυο χέρια τρυφερά

ολόκληρη την λύπη

που με σκέπαζε.

Και μέσα

στο πιο πυκνό σκοτάδι

- φώτισες

την πιο αληθινή στιγμή μου.

Μα

έτσι είχα ονειρευτεί

κάτι καλύτερο.

Και ήμουν

χρεωμένος

τις στιγμές

που έζησα στην κόλαση.

Και όταν

για τελευταία φορά
πριν επιστρέψω στην κόλαση 

μου ζήτησαν να ομολογήσω

την αλήθεια

τους είπα πως το μεγάλο μου έγκλημα

ήταν πως άφησα

την παιδική μου αλήθεια

να χαθεί απ'τα μάτια σου.