ιοιοιοι

Η ποίηση

κάνει

ένα βαθύ

έγκλημα

μέσα

στην καρδιά

για να επιβιώσει

- και ύστερα

γυρνάει

σαν άνοιξη πια

στον τόπο

που εμπνεύστηκε.

Έτσι

- όλες μου

οι απόπειρες

για ένα ποίημα

φωτεινό

σαν το πρόσωπο σου

- κατέληγαν

να περνούν

πρώτα

απ'την κόλαση

και μετά

προσπαθούσαν

να προφτάσουν 

κάποιο άγνωστο

σώμα για να ζήσουν.

Μέσα

στην καρδιά μου

έχω τόσα εγκλήματα.

Πολλά

συνέβησαν

όσο δεν ζούσα εδώ

και κατοικούσα

στα μάτια σου.

Άλλα εγκλήματα πάλι

- έγιναν

μέσα στις παιδικές μου

μνήμες.

Στο χρώμα

της ποίησης

όλα παίρνουν

μια άλλη μορφή.

Η καρδιά σου

λησμονημένη

σαν τα

άγνωστα πρόσωπα

που συχνά

σημαδεύουν

τον ύπνο μας.

- το σώμα σου θυμάμαι

άλλαζε υφή

όσο περισσότερο

σ'αγαπούσα. 

Η ποίηση

κάνει ένα

τεράστιο

έγκλημα

μέσα 

στα όνειρα.

Και έτσι

χάνουμε πάντα

χιλιάδες μνήμες.

Μα κάπου

εμφανίζει

το όνειρο

τις σκιές

απ'τα

βαθιά μάτια σου.

Για λίγο

επιστρέφω

στο σώμα

που πραγματικά ανήκω.

Η ποίηση

δεν είναι

είναι κάτι

ακέραιο.

Η ποίηση

είναι ένα

κομμάτι της καρδιάς

που ποτέ

δεν έκανε έρωτα.

Είναι

αυτό

που έρχεσαι

κάθε νύχτα

και σ'αγαπώ 

σαν έμπνευση.

Είναι

αυτή

η άνοιξη

που ανθίζει

στα χέρια μου

- και ας έχω πια

τόσα εγκλήματα

αναμάρτητα

μέσα στην καρδιά μου
επειδή μόνο
σ'αγαπώ.